Yönetmen: Clint Eastwood
Oyuncular: Clint Eastwood, Christopher Carley, ...
Konu: Walt Kowalski (Eastwood), eşi yeni vefat etmiş bir Kore savaşı gazisidir. 50 yıldır yaşadığı Detroit'teki sokağının uzakdoğulular tarafından “işgal edilmesi”nden rahatsız olan, huysuz, ırkçı ve yanlızlığı seven bir kişiliktir Walt. Thao isimli bir Hmong (Güneydoğu Asya’dan gelen bir ırk) genci, vahşi çete başı kuzenini etkilemek için yan komşusu Walt’ın 72 model Ford Gran Torino’sunu çalmaya kalkışınca Walt tarafından yakalanır.
Thao’nun Gran Torino’yu çalmaktaki başarısızlığını cezalandırmak için Thao’ya sert bir ziyarette bulunmaya karar veren çete, Walt ve Walt’un çiftesi tarafından geri tepilir. Aslında Walt’ın amacı Thao’yu kurtarmak değildir, çete üyelerinin çimlerine basmasına sinirlenmiştir.
Günler geçtikçe diğer Hmong aileleri şükranlarını gösterebilmek için Walt’ın verandasına türlü hediyeler bırakır ve Walt’ı evlerine davet ederler. Zaman ilerledikçe bir zamanlar varlığına dayanamadığı “çekik gözlü”lerle kendi ailesinden daha çok ortak yanı olduğunu fark eden Walt, ayrıca Thao ile kendi evlatlarıyla yaratamadığı bir baba-oğul ilişkisi oluşturur. Fakat Thao’yu terörize eden çete bir türlü Thao’nun ve ailesinin peşini bırakmaz. Bu arada Walt’un çeteyi alaşağı edebilmek için kendi planları vardır.
Sonuç: 8.1 Puan... İzlenmeli Film... Ne kadar hayransı bir bakış açısı ile baksam da filmin ortalarına doğru bir estetik ritim kopukluğu olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum. Belirli bir sınırlama içerisinde düşünürsek; Clint Eastwood oyunculuğunu değerlendirmek için biraz Grotesk, Stanis ve aktör stüdyo modellerine teorik olarak göz atmamız gerekecek. Çünkü Clint Eastwood bu filmde avam bir izleyicinin “Evet- güzel oyuncu” diyebileceği kadar basit bir oyunculuk sergilememiştir. İtici karaktere daha da itici sinematografik kural bozan kamera hareketleri ve biçimsel estetik bilinç yıkımları ile eski yeşilçam film karakterlerinin yapısında olduğu gibi şirinsi bir abartı modeline başvurarak yaklaşmıştır. O yüzden iyi bir oyunculuk sergilemiştir ama bildiğimiz iyi bir oyunculuk değil.
Film; kendi minimal yapısı, göndermeleri ve estetik seçimin sınırladığı öyküleme tekniği ile her dile her göze hitap ediyor. İzleyin; öykü anlatımındaki karakterleştirmenin; nasıl karakter olmağa dönüştüğüne tanık olun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder